Laten we eens kijken naar de “milliseconden-oefening” die beroemd is geworden door de film Toy Story. Dit is een film die, typisch voor de Disney-animatiestijl, gemaakt is met beweging door slechts enkele frames per seconde (meestal één frame voor elke seconde). Het resultaat is een klein beeld dat gedurende enkele seconden beweegt, waardoor vaak een soort expressie van beweging ontstaat. Anderzijds is elke vorm van animatie, waarmee een hele scène gedurende enkele seconden kan worden geanimeerd, tegelijk moeilijk en zeldzaam. Voorbeelden hiervan vinden we op twee punten. Ten eerste zijn er de isometrische beelden, waarbij de beweging niet tot stand is gebracht door middel van bewegende beelden, maar door het tekenen van rechthoeken op het scherm voor elk frame van de scène. Helaas bestaat een dergelijke techniek niet voor traditionele handgetekende animatie, vooral wanneer de objecten nauwkeurig gegroepeerd zijn, zoals in de hier getoonde afbeeldingen. Ten tweede kunnen slechts weinigen de 3-dimensionale animatie maken die beroemd is geworden door alle films van Miyazaki en Katsuhiro Otomo. Elke stap in de beweging van de personages moet worden vastgelegd, geregistreerd en opgeslagen voor latere referentie. Deze uiterst veeleisende techniek is technisch even veeleisend als 2D-animatie, aangezien elk frame van deze stijl moet worden verwerkt, en schriftelijk worden opgeslagen, onmiddellijk nadat de animatie is voltooid.
We zien dus dat animatie noch eenvoud noch complexiteit is, maar synthese en tegenspraak.
Dus wat is animatie, precies? In het kort, datgene wat wordt toegevoegd na het niet bewegen van de stilstaande beelden. Welnu, de definitie zelf van animatie is: “De oorzaak van het verschijnen van geanimeerde fictie.” Ontstaan waar reeds bestaande objecten oplossen in verruimde posities; het effect is om het potentieel van het onderliggende object bloot te leggen door ze uit te breiden buiten hun vooraf bepaalde grenzen. In het tweede geval bood Jacobi’s uitdaging een middel om de grenzen van de representatie te bekritiseren en alternatieven te bedenken – niet alleen van 3D-animatie, maar ook van de representaties van literatuur. Beide leiden natuurlijk tot de specifieke belangen van de omlijsters van die tijd.
Dit artikel gaat over de meer logische en conceptuele aspecten van animatie, terwijl ik erg weinig ben ingegaan op de details van opgelegde visuele vormen die direct door het beeld, of de illustraties, worden opgelegd. Dat wil niet zeggen dat ik het normaal gesproken bij het verkeerde eind heb en dat je niet van boek mag genieten. Maar met hun onbegrip en dus hun abominabele titel, doet dit werk me echt denken aan al die kunstenaars die de draak steken met de vreemde hele wereld van de Animatie. Het is zo grappig: zo mooi en zo gebrekkig. En verder begint de uitleg die nodig is voor een basisbegrip van wat er eigenlijk kan gebeuren tijdens Animaties vorm te krijgen, ook al zal niemand erover schrijven. Als een verbetering en een debug, is het echt goed.
Lees meer:
Bedrijfsfilm Eindhoven
Freelance filmmaker